Kanon PTHiP przedstawiam następujące wskazania do hipoterapii.
W przypadku dzieci:
w zespołach neurologicznych:
- mózgowe porażenie dziecięce, konieczna samodzielna kontrola głowy i czynna pozycja siedząca pacjenta,
- stany po urazach czaszkowo-mózgowych,
- stany po urazach czaszkowo-mózgowych,
- minimalne uszkodzenia mózgu,
- choroby mięśni (przy sile mięśni ocenianej w skali Lovetta na min. 3 punkty), konieczna indywidualizacja intensywności i czasu zajęć,
- dzieci niedowidzące i niewidome.
w zespołach ortopedycznych:
- wady postawy,
- skoliozy do 20° wg Coba z wyjątkiem progresujących skolioz idiopatycznych,
- stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn.
inne:
- zespoły genetyczne, np. Zespół Down’a (z obowiązkowym zdjęciem rtg – bocznym i czynnościowym – odcinka szyjnego kręgosłupa),
- przepukliny oponowo-rdzeniowe, w zależności od wysokości uszkodzenia, obrazu klinicznego, współwystępowania wodogłowia,
- zespoły psychologiczne: zaburzenia emocjonalne, upośledzenia umysłowe, niedostosowanie społeczne,
- opóźnienie psychoruchowe o nieustalonej etiologii.
W przypadku dorosłych:
- stwardnienie rozsiane,
- stany po udarze,
- stany po urazach czaszkowo – mózgowych,
- inne choroby narządu ruchu na tle neurologicznym i ortopedycznym,
- choroby i zaburzenia psychiczne,
- uzależnienia,
- patologie społeczne.